உண்மைக்காகக் காத்திரு – ஒரு ஜென் கதை

ஒரு காலத்தில், ஹச்சிபெய் என்ற ஞானி இருந்தார். அவருக்கு ஒரு இளம் சீடன் இருந்தான். அந்த சீடன் ஞானத்தையும், உண்மையையும் அறியும் தாகத்துடன் இருந்தான்.
ஒருநாள், அந்த சீடன் தன் குருவிடம் சென்று, “குருவே, உண்மை என்றால் என்ன?” என்று கேட்டான்.
ஹச்சிபெய் அமைதியாக அவரைப் பார்த்து, “அடுத்த மாதம் சொல்கிறேன்” என்றார்.
சீடன் கொஞ்சம் அதிர்ச்சியடைந்தான். ஆனால், குருவின் வார்த்தைகளில் ஏதோ ஒரு அர்த்தம் இருப்பதாக நம்பினான். ஒரு மாதம் கழித்து, அவன் மீண்டும் அதே கேள்வியைக் கேட்டான்.
“குருவே, உண்மை என்றால் என்ன?”
“அடுத்த மாதம் சொல்கிறேன்” என்பதே குருவின் பதிலாக இருந்தது.
இப்படியாக, ஒவ்வொரு மாதமும் சீடன் கேட்டான், ஒவ்வொரு முறையும் ஹச்சிபெய் அதே பதிலையே கூறினார். சீடன் நம்பிக்கை இழக்கவில்லை. குருவின் வார்த்தைகளில் ஏதோ ஒரு ஆழமான பொருள் இருப்பதாக நம்பினான்.
முப்பது வருடங்கள் ஓடின. ஹச்சிபெய் முதுமை அடைந்து, மரணப் படுக்கையில் இருந்தார். சீடன் கடைசியாக மீண்டும் கேட்டான், “குருவே, இப்போது உண்மையைச் சொல்ல முடியுமா?”
அந்த நேரத்தில், ஹச்சிபெய் மென்மையாகப் புன்னகைத்தார். ஒரு வார்த்தை கூட பேசாமல், அந்தப் புன்னகையுடனே உயிர் நீத்தார்.
அந்தப் புன்னகையைப் பார்த்த கணமே, சீடனுக்கு ஞானம் பிறந்தது. அவனது மனம் ஒளி பெற்றது. ஆனால், அவன் ஒரு கேள்வியையும் கேட்டான், “இந்த ஞானத்தை முப்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பே எனக்குக் கொடுத்திருக்கலாமே?”
இந்த கதையின் மூலம், உண்மை என்பது வார்த்தைகளால் விளக்க முடியாதது, அதை அனுபவத்தின் மூலமாக மட்டுமே உணர முடியும் என்பதை நாம் அறிகிறோம். அறிவின் அகங்காரத்துடன் அல்லது அவசரத்துடன் உண்மையை அறிய முயன்றால், அது நமக்குக் கிடைக்காமல் போகலாம். பொறுமையுடன் காத்திருக்கும்போது, வாழ்க்கை நமக்கு உண்மையை உணர்த்தும்.