மழை பெய்து முடிந்த பின் நீர்வாசம் வீசும் ஒரு பகலில், தேவர்கள் கூடியது போல் தேவர்கள் நிதானமாக ஆலோசனை செய்துகொண்டிருந்தனர். அசுரர்களோ, சண்டை மட்டும்தான் அலுவல் என நினைத்து, போர்க்கலத்தில் வெற்றிகளை குவித்துக் கொண்டிருந்தனர். பிரகஸ்பதி தேவர்களுக்கு வழிகாட்டியாக இருந்தார், ஆனால் அவருக்கே தெரியாத ஒரு வித்தைமட்டும், சுக்ராச்சாரியாருக்குத் தெரிந்திருந்தது—சஞ்சீவினி வித்தை. அது இருந்தவரை, அசுரர்கள் இறந்து மீண்டும் உயிர் பெற முடியும். தேவர்கள் தாக்கினால் கூட, அசுரர்கள் அப்படியே திரும்பி வருவார்கள். இதனால் தேவர்கள் மிகுந்த கவலையில் இருந்தனர்.
“இந்தச் சூழ்நிலையை மாற்ற என்ன செய்யலாம்?” என பிரகஸ்பதி யோசிக்க, தேவர்கள் அனைவரும் ஒருமித்துக் கூடி, கசனை அழைத்தனர்.
“கசனே! நீ ஒழுக்கமுடையவன், இளம் வயதிலும் அறிவில் சிறந்தவன். சுக்ராச்சாரியாரிடம் சீடனாக சேர்ந்து அவரின் நம்பிக்கையைப் பெற்று, சஞ்சீவினி வித்தையை கற்றுக்கொண்டு வர வேண்டும்,” என்று தேவர்கள் வேண்டினர்.
கசன், தன்னுடைய கடமையை புரிந்து கொண்டு, விருஷபர்வன் நகரத்துக்கு பயணமானான். அங்கே இருந்த சுக்ராச்சாரியாரை வணங்கியவாறு, “குருவே! என்னை உங்கள் சீடனாக ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்” என்று பணிவுடன் கேட்டான்.
சுக்ராச்சாரியாருக்கு ஒரு சீடனை நிராகரிக்க முடியாது. “நல்ல குலத்தில் பிறந்திருக்கிறாய், உன் முயற்சி பெரும் இலட்சியத்திற்காகவே இருக்கட்டும்” என்று கூறி, கசனை சீடனாக ஏற்றார்.
கசன், சுக்ராச்சாரியாரின் மகள் தேவயானியிடம் மிகவும் நேசமாக இருந்தான். அவளுக்காக பாடல் பாடி மகிழ்வித்தான், இசைக்கருவிகள் வாசித்தான், அழகான கதைகளைச் சொல்லி மகிழ்வித்தான். தேவயானிக்கும் கசன் மீது ஒரு பிரியம் ஏற்பட்டது. ஆனால் கசன், பிரம்மச்சரியத்திற்குப் பங்கமில்லாமல் இருந்தான்.
அசுரர்களின் திட்டம்
அசுரர்கள், கசன் சுக்ராச்சாரியாரிடம் சீடனாக இருப்பது தெரிய வந்ததும், “இவன் சஞ்சீவினி வித்தையை கற்றுக் கொண்டு போனால், நம் முடிவே நிச்சயமாகிவிடும்” என அஞ்சினர்.
ஒரு நாள், கசன் வனப்பகுதியில் சுக்ராச்சாரியாரின் பசுக்களை மேய்த்து கொண்டு இருந்தான். அப்போது சில அசுரர்கள் அவரை வலையிலே மாட்டிக் கொண்டு, “இந்தக் கலகாரியை வாழ விட்டால், நமக்கே ஆபத்து” என்று கொன்று, உடலை துண்டு துண்டாக வெட்டி நாய்களுக்கு இரையாகக் கொடுத்தனர்.
அந்த நாள் இரவு, பசுக்கள் மட்டுமே திரும்பி வந்தன.
தேவயானி, “கசன் எங்கே? அவனுக்கு ஏதேனும் நேர்ந்திருக்கிறதா?” என்று அஞ்சினாள்.
சுக்ராச்சாரியார், தனது சஞ்சீவினி வித்தையை பிரயோகித்தார். “வா, கசனே!” என்று அழைத்தபோது, நாய்களின் உடல்களிலிருந்து கசன் உயிரோடு மீண்டான்!
இதைக் கண்டு அசுரர்கள் அதிர்ந்து போனார்கள். “இவனை ஒழிக்கவே முடியாதா?” என்று வெறித்துப் போனனர்.
அடுத்த முறையாக, கசன் பூக்களை பறிக்க வனத்திற்கு சென்றபோது, அசுரர்கள் அவனைக் கொன்று, உடலை அரைத்துச் சமுத்திரத்தில் கரைத்தனர்.
ஆனால் தேவயானி மீண்டும் தன் தந்தையை அழைத்து, “கசன் திரும்பி வரவில்லை, தந்தையே!” என்று கதறியவுடன், சுக்ராச்சாரியார் மீண்டும் சஞ்சீவினி வித்தையை உபயோகித்து, கசனை உயிரோடு மீளச் செய்தார்.
மூன்றாவது முறையாக, அசுரர்கள் கசனை தீயிட்டு எரித்து, சாம்பலாக்கினர். அந்த சாம்பலை மதுவுடன் கலந்து, சுக்ராச்சாரியாருக்கே குடிக்கக் கொடுத்தனர்!
இரவு வந்து விட்டது. “கசன் இன்னும் வரவில்லையே!” என்று தேவயானி அழுதவாறு, தந்தையின் முன்பு முறையிட்டாள்.
சுக்ராச்சாரியார், “கசன், நீ எங்கே?” என்று மனதிற்குள் தேட, அவனே அவர் வயிற்றிற்குள் இருப்பதை உணர்ந்தார்!
கசனின் சதி வெற்றி அடைகிறதா?
“குருவே, உங்கள் வயிற்றிற்குள்ளே நான் இருக்கிறேன்!” என்ற கசனின் குரல், சுக்ராச்சாரியாருக்கு அதிர்ச்சியளித்தது.
“நீயும் எனக்குள் புகுந்துவிட்டாயா? இதோ, நான் இப்போதே அசுரர்களை அழிக்கப் போகிறேன்!” என்று சுக்ராச்சாரியார் கோபித்தார்.
“குருவே! தயவுசெய்து பொறுமை கொள்ளுங்கள். நீங்கள் வாழ வேண்டுமென்றால், நான் உங்களுடைய வயிற்றை பிளந்து வெளிவர வேண்டும். ஆனால் நீங்கள் இறந்து போவீர்கள். இதற்கு ஒரு தீர்வு இருக்கிறது!”
“என்ன தீர்வு?”
“நீங்கள் என்னைச் சஞ்சீவினி வித்தையை கற்றுக்கொடுக்க வேண்டும். அதன்பிறகு, நான் உங்கள் வயிற்றைப் பிளந்து வெளிவந்து, அந்த வித்தையை உபயோகித்து உங்களை மீண்டும் உயிரோடு எழுப்புவேன்!”
சுக்ராச்சாரியார் உடன்பட்டார். கசன் வயிற்றிற்குள்ளேயே இருந்தபடி சஞ்சீவினி வித்தையை கற்றுக்கொண்டான். பிறகு, வயிற்றை பிளந்து வெளியே வந்தான்.
சுக்ராச்சாரியார் இறந்தார்.
ஆனால், கசன் சஞ்சீவினி வித்தையை பிரயோகித்து, அவரை உயிரோடு எழுப்பிவிட்டான்!
தேவயானி மகிழ்ச்சியில் கசனை பார்த்து, “நீ ஒரு மாபெரும் வீரன்! நீ என்னை மணந்தாக வேண்டும்” என்று கூறினாள்.
கசனின் மறுப்பு
“தேவயானி, நீ என் குருவின் மகள். அதனால், நான் உன்னை சகோதரி போல் நினைக்கிறேன். உன்னால் எனக்கு மணம் கூட முடியாது” என்றான்.
“இல்லை, கசனே! நீ என்னை திருமணம் செய்யவேண்டும்!” என்று வேண்டினாள் தேவயானி.
ஆனால், “இது தர்மத்திற்கு விரோதமானது” என்று கூறி, கசன் மறுத்துவிட்டான்.
தேவயானி மனமுடைந்து போனாள்.
கசன், சுக்ராச்சாரியாருக்கு வேண்டிய மரியாதை செலுத்தி, தேவருலகுக்கு திரும்பிப் போனான்.
முடிவு
இப்படி, கசன் சஞ்சீவினி வித்தையை கற்றுக்கொண்டு, தேவர்களை மீண்டும் பலப்படுத்துவதற்காக தனது கடமையை நிறைவேற்றினான். தேவர்களுக்கு அது ஒரு வெற்றியாக இருந்தாலும், தேவயானிக்காக அது ஒரு இழப்பாகவே முடிந்தது.
இந்தக் காவியம், காதல், தர்மம், தியாகம், புத்திநடத்தை ஆகியவற்றின் கலவையாக அமைந்தது.
