காலம்: விஜயநகரப் பேரரசின் பொற்காலம்
நடப்பிடம்: கிருஷ்ணதேவராயரின் மாபெரும் அரசவைக் கூடம்
—
விஜயநகர அரசரான கிருஷ்ணதேவராயர் – வித்தைக்கும், கலைக்கும், அறிவுக்கும் அளவற்ற மதிப்பளிக்கும் மன்னர். அவரது அரசவையில் அன்றாடம் புதுமையான கலைஞர்களும், யோசனைக்குரிய விஞ்ஞானிகளும், வித்தைக்காரர்களும் வந்து தங்கள் திறமையைச் சோதித்து பரிசுகள் பெறுவார்கள்.
அந்த நாளில், ராஜகுருவின் பரிந்துரையால் ஒரு பிரபலமான ஜால வித்தைக்காரன் வந்திருந்தான். அவன் பல வித்தைகள் செய்து காட்டினான் – செப்பிடி வித்தைகள், ஏய்ப்பு வித்தைகள் என மக்கள் வாயைப் பிளக்கும் வண்ணம் ஆச்சர்யமூட்டினான். அவனது கையோட்டமும், மோசமான அகம்பாவமும் அவனது முகத்தில் பளிச்சென தெரிந்தது.
அவனை மன்னர் பாராட்ட, அவன் திமிரடிப்புடன் கூறினான்:
> “என்னை ஜாலத்தில் வெல்ல யாராலும் முடியாது! ஆயிரம் பொன் கொடுத்தாலும் என் போன்ற வித்தைக்காரன் யாரும் இருக்க மாட்டான்!”
அந்த சமயம், அவைக்கு தெனாலிராமன் முதன்முறையாக வந்திருந்தான். அவனது சாமர்த்தியத்தை இன்னும் அரசரும் அறியவில்லை. ஆனால் ராமன் அந்த வித்தைக்காரனை கேட்டவுடன் புரிந்துகொண்டான் – இது ஒருவிதமான திமிர்!
உடனே அவனை நேருக்கு நேர் பார்த்து தெனாலிராமன் சொன்னான்:
> “நான் கண்ணை மூடிக்கொண்டு செய்யும் ஒரு காரியத்தை, நீ கண்ணைத் திறந்துகொண்டு கூட செய்ய முடியாது! போட்டிக்கா…? ஜெயித்தா, ஆயிரம் பொன் உனக்கு! இல்லனா, எனக்கு!”
வித்தைக்காரன் உடனே புண்ணாக்கு விட்ட காளையாய், “சிறுவனே! நீ என்ன கண்ணை மூடிக்கொண்டு செய்யும் விஷயம் என்ன பெரிய விஷயமா? நான் காட்டிக்கறேன்!” என ஜம்பிக்கொண்டே ஒப்புக் கொண்டான்.
அவையின் ஒட்டுமொத்த மக்கள் சுவாரசியமாக பார்வையிட்டனர்.
அடுத்த சில வினாடிகள்…
தெனாலிராமன் மெதுவாக அமர்ந்தான். தன் இரு கண்களையும் இறுக்கமாக மூடிக்கொண்டான். தன் இரண்டு கைகளில் நிறைய மணலை எடுத்துக்கொண்டு, தன் மூடிய கண்களில் நேரடியாக கொட்டிக் கொண்டான்!
வலி, எரிச்சல் எல்லாம் இருந்தாலும் முகத்தில் புன்னகையுடன் எழுந்தான்.
பிறகு, அவன் வித்தைக்காரனை நோக்கி ஒரு சிரிப்பு சிரித்துக் கொண்டு சொன்னான்:
> “இதையே நீ கண்ணைத் திறந்துகொண்டு செய்ய முடியும் என்றால் செய்!”
அவையமே நிசப்தமாய் போனது. வித்தைக்காரன் திகைத்து நின்றான். அவன் முகம் சோறுபாய, கைகளைச் சுழற்றிக் கொண்டு, “இல்லை… இதெல்லாம் வெறுமனே மூடித்தனமே…” என்று தோல்வியை ஒப்புக் கொண்டான்.
அவையினர் எல்லோரும் சிரித்து மகிழ்ந்தனர். மன்னர் பெருமூச்சு விட்டார்.
> “வித்தைக்காரனே! உன் வித்தைகளைவிட, ராமனின் புத்திசாலித்தனமே மிகுந்த ஜாலமாம்!” என மன்னர் உரைக்க, அவர் உடனே தெனாலிராமனிடம் நோக்கி,
“போட்டியின் நிபந்தனைப்படி ஆயிரம் பொன் உனக்கு பரிசு! நாளையும் நீ நம் அரசவைக்குத் திரும்ப வா!” என மகிழ்ச்சியுடன் கூறினார்.
அந்த நாளிலிருந்து, தெனாலிராமன் – விஜயநகர அரசவையின் வித்தைக்காரரல்ல – ஆனால் வித்தைக்கும் மேலான புத்திக்காரராக ஒரே இரவில் புகழடைந்தார்.
—
கதையின் நெறி:
> உண்மையான வித்தை கையில் இல்லாமல், மனதில் இருப்பது தான் பெரிய வித்தை!