“காக்கை கா என்றா வீட்டுக்கு விருந்தாளி வருவாங்க!” – இப்படி கூறும் பெரியவர்களை நாம் வீட்டிலேயே பலமுறை கேட்டிருக்கிறோம். வெறும் ஒரு காக்கையின் குரலை வைத்து எப்படி ஒரு நிகழ்வு கண்டு பிடிக்க முடியும்? இது ஒரு பழமொழியா, பழமையான நம்பிக்கையா, அல்லது உண்மையில் எதையாவது சுட்டிக் காட்டுகிறதா?
இந்த பதிவில் நாம் இந்த நம்பிக்கையின் பின்னணியையும், அதன் ஆழத்தில் உள்ள உண்மையையும், அறிவியல் தர்க்கத்தையும் ஆராயப்போகிறோம்.
இந்த நம்பிக்கை எங்கு இருந்து வந்தது?
இந்த நம்பிக்கை தமிழரின் பழமையான கிராமப்புற வாழ்க்கையின் ஓர் அங்கமாகும். இயற்கையோடு கூடிய வாழ்க்கை, பறவைகளின் ஒலி, காலநிலை, விலங்குகளின் நடத்தை போன்றவை அன்றாட வாழ்வில் ஒரு “சின்னம்” போன்று பார்க்கப்பட்டன.
காக்கை என்பது மனிதன் வாழும் இடங்களுக்கே அருகிலேயே வாழும், மிகவும் புத்திசாலியான ஒரு பறவை. இது சுற்றுப்புறத்தில் நடக்கும் எந்த மாற்றத்தையும் உணர்ந்து அதற்கேற்ப ஒலிக்கும். அதனால் தான் பலருக்கும் அது ஒரு “சமிக்ஞை” போன்றது.
காக்கையின் ஒலி – ஒரு அறிவிப்பு?
காக்கைகள் சமுதாய வாழ்வை கொண்டவை. அவை ஒற்றை ஒலி அல்லது குழுவாக குரைத்தல் மூலம் மற்ற காக்கைகளுக்கு எச்சரிக்கை அல்லது தகவலை வழங்கும்.
விருந்தாளி வருவது என்பது, ஒருவரின் வீட்டு சுற்றுப்புறத்தில் ஒரு இயல்பு மாறும் – எங்கிருந்தோ ஒருவர் வருவார்கள் என்றால், காக்கை அந்த மாற்றத்தைக் கவனித்து ‘கா’ எனக் குரைக்கும்.
இது ஒரு முற்றிலும் இயற்கை சார்ந்த உணர்திறன்.
மூட நம்பிக்கையா அல்லது இயற்கையின் அனுபவமா?
இது அறிவியலின் தர்க்கத்தில் பார்த்தால் முழுமையாக மூடநம்பிக்கையென்று சொல்ல முடியாது. பழைய தலைமுறையினர் இயற்கையின் ஒவ்வொரு சைகையையும் ஒட்டுமொத்த அனுபவத்தின் அடிப்படையில் ஒரு “முன்கூட்டிய அறிவிப்பு” ஆக பயன்படுத்தினர்.
காக்கையின் குரல், குறிப்பாக மதியம் அல்லது காலை நேரங்களில் வீட்டு வாசலுக்கு அருகில் கேட்டால், அது எப்போதாவது ஒருவர் வருவார்கள் என அனுபவ ரீதியாக ஏற்பட்ட நம்பிக்கைதான்.
இன்றைய யுகத்தில் இந்த நம்பிக்கைக்கு இடமுண்டா?
இப்போது நாம் வசிக்கும் நகர வாழ்க்கையில், அதிகமான ஒலிப்பெருக்கம், புறப்புறச் சூழ்நிலைகளின் மாறுபாடு போன்றவை காரணமாக இந்த நம்பிக்கைகள் மெதுவாகவேனும் சிதைந்துவருகின்றன.
ஆனால் இன்னும் பலர் மனதில் ஒரு சிறிய உற்சாகத்துடன், “காக்கை கா கேட்டதே… யாராவது வரப்போறாங்க போல…” என்று நம்புவதை பார்க்கலாம்.
“காக்கை கா என்றால் விருந்தாளி வருவார்கள்” என்பது ஒரு பரிசுத்தமான, ஆனந்த நம்பிக்கையா அல்லது வாழ்க்கையை இயற்கையின் அடிப்படையில் உணர்ந்த பழைய தலைமுறையின் அறிவுச்சுடரா?
அது ஒரு ஆனந்த பூர்வமான எதிர்பார்ப்பு – யாராவது வரலாம், சந்திப்பு ஏற்படலாம், வீடு கூடி உற்சாகமாகும் என்பதே அதன் உள்ளார்ந்த அர்த்தம். அறிவியல் தர்க்கம் மற்றும் பழமொழி நம்பிக்கைகள் இரண்டையும் சமநிலையுடன் அணுகும் பழக்கம் நாம் கற்றுக் கொள்ள வேண்டியது தான்.
