கும்பகர்ணன் ஏன் ஆறு மாசம் தூங்கினான்

முன்னொரு காலத்துல, ராவணனும் அவனோட ரெண்டு தம்பிமார்களான கும்பகர்ணனும் விபீஷணனும் ரொம்பவும் பக்திமான்களா இருந்தாங்க. அவங்க மூணு பேரும் சேர்ந்து ரொம்பக் கடுமையான தவம் பண்ண ஆரம்பிச்சாங்க. பல வருஷங்கள் அவங்க உணவு இல்லாம, தண்ணி இல்லாம, வெயில் மழைன்னு எதைப் பத்தியும் கவலைப்படாம ஒரே நோக்கத்தோட தவத்துல மூழ்கிப் போயிருந்தாங்க. அவங்களோட இந்த தீவிரமான தவத்தைப் பார்த்து பிரம்மா பகவான் ரொம்பவும் சந்தோஷப்பட்டாரு. அவங்க முன்னாடி தோன்றி, ‘உங்களுக்கு என்ன வரம் வேணும்னாலும் கேளுங்க, நான் கொடுக்கத் தயாரா இருக்கேன்’னு சொன்னாரு.
முதல்ல ராவணன் தன்னோட வரத்தைக் கேட்டான். அவன் தேவர்களையும், எல்லா உலகத்தையும் ஜெயிக்கிற மாதிரியான ஒரு பெரிய சக்தியை வரமா கேட்டான். பிரம்மா அவனோட தவத்தைப் பார்த்து அந்த வரத்தைக் கொடுத்துட்டாரு. அதுக்கப்புறம் விபீஷணன் முறை வந்தது. விபீஷணன் ரொம்பவும் நல்லவன். அவன் தர்மத்தின் வழியில நடக்கணும்னு ஆசைப்பட்டான். அதனால அவன் எப்பவுமே தர்மத்தோட இருக்கிற மாதிரியான ஒரு மன உறுதியையும், விஷ்ணுவின் மேல மாறாத பக்தியையும் வரமா கேட்டான். பிரம்மாவும் அவனோட நல்ல மனசைப் பார்த்து அந்த வரத்தைக் கொடுத்துட்டாரு.
இப்போ கும்பகர்ணன் முறை. கும்பகர்ணன் பார்க்கிறதுக்கு ரொம்பவும் பெரிய உருவத்தோடவும், பயங்கரமான பலத்தோடவும் இருந்தான். ஆனா அவனுக்கு ஒரு பெரிய பலவீனம் இருந்தது. அவனுக்குப் பசி ரொம்ப அதிகம். எப்போ பார்த்தாலும் ஏதாவது சாப்பிட்டுக்கிட்டே இருப்பான். பிரம்மா வரம் கொடுக்க வந்ததும் அவனோட மனசுல ஒரு எண்ணம் ஓடுச்சு. ‘இந்த உலகத்துல இருக்கிற எல்லாத்தையும் ஒரே தடவை சாப்பிட்டுட்டா எவ்வளவு நல்லா இருக்கும்’னு நினைச்சான். அதனால அவன் பிரம்மா கிட்ட ‘எனக்கு இந்திரனோட ஆசனத்தை (Indraasana)’ வரமா கொடுங்கன்னு கேட்கணும்னு நினைச்சான். இந்திராசனம்னா தேவர்களின் தலைவனான இந்திரனோட பதவி. அவன் இந்திரனையே ஜெயிச்சு அவனோட பதவியை வாங்கிக்கணும்னு நினைச்சான்.
ஆனா, தேவர்கள் இதைக்கேட்டு பயந்துட்டாங்க. ‘இவன் ஏற்கனவே இவ்வளவு பலசாலியா இருக்கான். இதுல இந்திரனோட பதவியும் கிடைச்சுட்டா இவன் உலகத்தையே அழிச்சுடுவான்’னு நினைச்சாங்க. உடனே அவங்க எல்லாரும் சேர்ந்து பிரம்மா கிட்ட போய் முறையிட்டாங்க. ‘பகவானே, நீங்க கும்பகர்ணனுக்கு இந்த வரத்தைக் கொடுத்தீங்கன்னா இந்த உலகத்துக்கு ஆபத்து வந்துடும். நீங்க ஏதாவது பண்ணி அவனைத் தடுக்கணும்’னு வேண்டிக்கிட்டாங்க.
அப்போ பிரம்மா யோசிச்சாரு. கும்பகர்ணனோட தவ வலிமையை அவரால மறுக்க முடியாது. அதே சமயத்துல தேவர்களோட பயமும் நியாயமானதுன்னு அவருக்குத் தோணுச்சு. உடனே அவர் சரஸ்வதி தேவியை நினைச்சாரு. சரஸ்வதி தேவிதான் பேச்சுக்கும், ஞானத்துக்கும் அதிபதி. தேவர்களோட வேண்டுகோளுக்கு இணங்க சரஸ்வதி தேவி ஒரு சின்ன லீலை பண்ணினாங்க. அவங்க கும்பகர்ணன் நாக்குல ஒரு வீணையைப் போல வாசிச்சாங்க. அந்த மாயா இசையால கும்பகர்ணனோட மனசு கொஞ்சம் தடுமாறிடுச்சு. அவன் ‘இந்திராசனம்’னு சொல்றதுக்கு பதிலா ‘நித்ராசனம்’னு சொல்லிட்டான். ‘நித்ராசனம்’னா தூக்கத்துக்கான ஆசனம்னு அர்த்தம்.
அவன் என்ன கேட்டான்ன்னே தெரியாம கேட்டுட்டான். பிரம்மா அவனோட வார்த்தையை மாத்த முடியாது. அதனால அவர் ‘சரி, நீ கேட்ட வரத்தின்படி நீ ஆறு மாசம் தூங்குவாய். அப்புறம் ஒரு நாள் மட்டும் எழுந்திருப்பாய். மறுபடியும் ஆறு மாசம் தூங்கிடுவாய்’னு சாபம் மாதிரி ஒரு வரத்தைக் கொடுத்தாரு.
இந்தக் கதையில கும்பகர்ணன் தூக்கத்தோட அடையாளமா பார்க்கப்படுறான். அவனோட அந்த ஆழ்ந்த தூக்கம் அறிவில்லாத இருளைக் காட்டுது. அவன் எந்திரிக்கிறப்போ ஒரு பெரிய அழிவு நடக்கும்னு சொல்றாங்க இல்லையா? அது நம்ம மனசுல அடக்கி வச்சிருக்கிற கோபம், பொறாமை மாதிரியான கெட்ட குணங்கள் வெளியில வந்தா எவ்வளவு பெரிய ஆபத்தை உண்டாக்கும்னு காட்டுது. உணர்வுகளைக் கட்டுப்படுத்தாம விட்டா நம்மளோட பலமே நமக்கு எதிராத் திரும்பும்னு இந்தக் கதை நமக்கு ஒரு பாடத்தைக் கொடுக்குது.