விஜயநகர சாம்ராஜ்யத்தில் தெனாலிராமன் யாருக்கும் பிறகில்லாத அறிவாளி. ஆனாலும், அவனது தந்திரங்களை எப்போதும் வெறுத்து, அவனைத் தக்க பழி வாங்க வேண்டும் எனக் காத்துக் கொண்டிருந்தவர்கள் சிலர். அதில் முக்கியமானவர் – ஒரே ஒருவன் – அரசனின் முக்கிய புரோகிதர். ஒருவேளை அவனையே தெனாலிராமன் முந்தைய ஒரு சம்பவத்தில், சூட்டுக் கரண்டி யை நம்பி தன்னிடம் தூண்டிவிட்டதற்குப் பழிவாங்க வேண்டும் என கனவு கண்டு கொண்டிருந்தார்!
ஒருநாள் எதிர்பாராதவிதமாக தெனாலிராமனுக்கு கடுமையான காய்ச்சல் வந்தது. வாந்தி, தலைசுற்றல் என அவன் முடங்கிக்கிடந்தான். அவனைப் பார்த்ததும் அவன் மனைவிக்கு ஓர் பயம்தான் – இதுதான் அந்த சூடு போட்ட பழிக்கு வந்த பிரதி விளைவா? என்ன செய்வது? என்றெண்ணி நெருக்கடியில் விழுந்தாள்.
அவள் மனம் மாறாமல், உதவிக்கு ஒரே ஒருவனாக இருந்த அந்த புரோகிதரிடம் சென்று:
> “சாமியாரே, என் கணவருக்கு தோஷம் ஏற்பட்டிருக்கும் போலிருக்கிறது. தயவு செய்து தோஷநிவாரண பரிகாரம் செய்யுங்கள்!” என வேண்டிக் கொண்டாள்.
அதைக் கேட்டதும், சிரிப்பை மறைத்து மகிழ்ந்த புரோகிதர், அவளிடம் கூறினார்:
> “உன் கணவனான தெனாலிராமன் ஒரு சமயம் எங்களை அவமதித்து சூட்டுப் பொட்டால் பாடுபடுத்தினான். அதற்காகவே இப்போது இந்த தோஷம் வந்திருக்கிறது. அதிலிருந்து விடுபட ஒரே வழி – நூறு பொன் தட்சிணை எனக்குத் தரவேண்டும்!”
தெனாலியின் மனைவிக்கு அத்தனை பொன் எங்கே? அவளும் சற்றே யோசித்த பிறகு, தன் கணவரிடம் இருப்பது ஒரே ஒரு பொக்கிஷம் – அரிய அரேபியக் குதிரை – அதைத்தான் சொல்லிக் கொண்டாள்:
> “எங்களிடம் இப்போது பொன் இல்லை. ஆனால் என் கணவரின் அருமையான குதிரையை விற்றுப் பணம் வாங்கி, உங்களுக்குத் தருகிறேன்!” என்றாள்.
அதைக் கேட்டதும் புரோகிதர், குதிரையின் மதிப்பு குறைந்தது இருநூறு பொன் என்றார். பேராசைக்கு எப்போதும் பிடிவாதம் கொண்டவர் அல்லவா? அதனால், “அந்தக் குதிரையை விற்றதும், முழு தொகையையும் எனக்குத்தான் தர வேண்டும்!” என வாக்குறுதி வாங்கிக் கொண்டார்.
வழக்கம்போல, பரிகாரம் நடந்தது – சாமியார் மந்திரம் சொல்லினார் – உடனே காய்ச்சல் சரியாகிவிட்டது! தெனாலி பூரணமாக குணமடைந்தார்.
—
ஒரு வாரத்திற்குப் பிறகு – பழிவாங்கும் நேரம்!
அன்று முதல் அந்த புரோகிதர், குதிரையை விற்ற பணத்திற்காகச் சென்று சென்று தெனாலியைச் சுத்தமாக தொந்தரவு செய்தார். “பணம் கொடுங்க… கொடுங்க!” என்றே!
இதைப் பொறுத்து பார்த்த தெனாலிராமனும், ஓர் அருமையான திட்டத்தை தீட்டினார்.
ஒருநாள்:
> “சரி, குதிரையை விற்க சந்தைக்குப் போவோம்!” எனக் கூறி, தெனாலி அவரை அழைத்துச் சென்றார். ஆனால், கூடவே தன் வீட்டுப் பூனையையும் எடுத்துச் சென்றார். புரோகிதர் ஏதும் சந்தேகிக்கவில்லை.
சந்தைக்கு வந்ததும், தெனாலிராமன் வியாபாரம் செய்யத் தொடங்கினார்:
> “ஐயா… இந்தப் பூனையின் விலை இருநூறு பொன்! குதிரையின் விலை? ஒரு காசு மட்டும்தான்! ஆனால், இரண்டு சேர்த்து வாங்கினால்தான் தருவேன்!” என்று புறப்பட்டார்.
அப்பக்கம் ஒரு பணக்கார வியாபாரி – வினோதத்தை விரும்புபவர் – வந்தவுடன் உடனே இரண்டும் வாங்கிவிட்டார். பூனைக்காக இருநூறு பொன், குதிரைக்காக ஒரு காசு!
தெனாலிராமன், தன் கையிலிருந்த இருநூறு பொன் வெள்ளியை மடியில் கட்டிக்கொண்டு, ஒரு காசுயை எடுத்துச் சென்றார் – அதை புரோகிதரிடம் கொடுத்தார்:
> “இந்தாருங்க, குதிரை விற்ற பணம் – ஒரு காசு!”
—
புரோகிதர் – ஸ்தம்பம்!
திடுக்கிட்ட புரோகிதர் வாயடைத்துப் போனார். ஏன் என்றால், அவர் கேட்டது “குதிரை விற்ற பணம்”தானே? அதுதான் அவருக்குத் தரப்பட்டது!
அன்று முதல் அவர் பேராசையை விட்டு விட்டார். தெனாலிராமன் பாராட்டப்பட்டது. மன்னன் கூட சிரித்து மகிழ்ந்தார். ஒவ்வொருவரும் வாழ்வில், அறிவையும் நகைச்சுவையையும் இணைத்தால் எப்படி அசத்தலாம் என்பதற்கான பாடம் இது!