ஒரு நாள், வனத்தில் தேவயானியும் அசுரகுலத்து கன்னியரும் விளையாடிக் கொண்டிருந்தனர். பின்னர் அருகில் இருந்த குளத்தில் நீராடி மகிழ்ந்தனர். அப்போது திடீரென காற்று வீசியதால் அனைவரின் ஆடைகளும் கலந்துவிட்டன. குளித்து முடித்த அனைவரும் தங்களது ஆடைகளை அணிந்து கொண்டனர்.
ஆனால், அசுரகுலத்து ராஜகுமாரியான சர்மிஷ்டை தவறுதலாக தேவயானியின் ஆடையை எடுத்துச் சுற்றிக்கொண்டாள். இதைக் கண்ட தேவயானி, “எய்! அசுரப் பெண்ணே! மரியாதை தெரியாதவளா? நீ ராஜகுலத்துப் பெண்ணாக இருந்தாலும் ஒரு குருவின் மகளின் ஆடையை உடுத்தும் தகுதி உனக்கெங்கே?” எனக் கேட்டாள்.
இதைக் கேட்ட சர்மிஷ்டை கடும் கோபம் கொண்டாள். “அடியே தேவயானி! என் தந்தையான விருஷபர்வராஜன் முன்னால் நாள்தோறும் உன் தந்தை தலைவணங்குவதை நீ மறந்துவிட்டாயா? உன் தந்தை ஒரு யாசகர். நான், பிறருக்கு பொருள் கொடுக்கும் ராஜகுலத்தைச் சேர்ந்தவள். நீயா என்னை ஏசுகிறாய்?” என்று கடுஞ்சொற்கள் கூறினாள்.
இருவரும் வாய் வார்த்தையில் வாக்குவாதம் செய்து கொண்டிருந்தனர். கோபம் வெடித்த சர்மிஷ்டை தேவயானியின் கன்னத்தில் அறைந்து, அருகில் இருந்த ஒரு கிணற்றில் தள்ளிவிட்டாள். தேவயானி விழுந்து இறந்தாள் எனக் கருதி, சர்மிஷ்டையும் மற்ற அசுரக் கன்னியரும் அரண்மனைக்குத் திரும்பி விட்டனர்.
யயாதியின் உதவி
அந்த வனத்திற்கே வேட்டைக்காக வந்த பரதகுலத்துத் தெய்வீகச் சக்கரவர்த்தி யயாதி, தாகம் தீர நீர் தேடிக் கொண்டு வந்தான். அதன்போது அவன், அந்தக் கிணற்றுக்கருகில் வந்தான். கிணற்றினுள் பார்க்கையில் பேரழகு வாய்ந்த தேவயானியைப் பார்த்து வியந்தான்.
“பெண்ணே! நீ யார்? எந்தக் குலத்தைச் சேர்ந்தவள்? எப்படி இந்தக் கிணற்றுக்குள் விழுந்தாய்?” எனக் கேட்டான்.
தேவயானி பதில் அளித்தாள். “நான் அசுர குல குருவான சுக்ராச்சாரியாரின் மகள். என் பெயர் தேவயானி. தயவுசெய்து என்னை இக்கிணற்றிலிருந்து மீட்குங்கள்!”
யயாதி கிணற்றுக்குள் இறங்கி தேவயானியின் கரத்தைப் பிடித்து தூக்கிவிட்டான். தேவயானி மேலேறி வந்தவுடன், “நீ என் வலது கரத்தைப் பிடித்தாய். ஆகவே நீயே என் கணவன்!” என்று கூறினாள்.
ஆனால், யயாதி மறுத்துவிட்டான். “நீ பிராமணப் பெண், நான் சத்திரியன். நாங்கள் கலவுவதற்கு இயலாது. நீ உன் வீட்டிற்குச் செல்.”
தேவயானி மனமுடைந்து, வனத்தில் தனியாக நின்றாள். மகள் காணாமல் போனதை அறிந்த சுக்ராச்சாரியார், அப்பக்கம் வந்தார். மகளைப் பார்த்து, “துக்கம், சந்தோஷம் எல்லாமே வெளி நிகழ்வுகள். எந்தக் காரணத்திற்காகவும் கோபம் கொள்ளாதே!” என அறிவுரை கூறினார்.
ஆனால் தேவயானி, “தந்தையே! விருஷபர்வராஜனின் மகள் சர்மிஷ்டை என்னை யாசகனின் மகள் என அவமதித்தாள். அவளோடு நான் ஒருபோதும் இருக்க முடியாது!” என்று கூறினாள்.
சுக்ராச்சாரியாரின் கோபம்
தன் மகளின் கோபத்தைப் பார்த்த சுக்ராச்சாரியார், விருஷபர்வராஜனிடம் சென்றார். “உன் மகள் தேவயானியை அவமதித்து, கிணற்றில் தள்ளிவிட்டாள். ஆதலால் என் மகள் இங்கு இருப்பதில்லை. எனவே, நானும் இந்நாட்டை விட்டு செல்லப் போகிறேன்!” என்று கூறினார்.
இதை கேட்ட விருஷபர்வராஜன், “குருவே! நீங்கள் என் நாட்டை விட்டு நீங்கினால், நான் அக்னிப் பிரவேசம் செய்யவேண்டும்!” எனக் கூறினான்.
சுக்ராச்சாரியார், “நீ எந்த நிலைக்கும் சென்றாலும் என் மகளின் துக்கத்தைத் தாங்க முடியாது. உன் மகளை தேவயானிக்குப் பணிப்பெண்ணாக அனுப்பி வை!” என்றார்.
விருஷபர்வரும் சர்மிஷ்டையும் சமாதானம் கூற, தேவயானி, “சர்மிஷ்டை என் பணிப்பெண்ணாக இருக்க வேண்டும். நான் திருமணம் செய்யும் போது, அவளும் என் கூடவே வரவேண்டும்.” என்று கூறினாள்.
சர்மிஷ்டை இது ஒப்புக்கொண்டு, “என் தவறால் என் தந்தை கஷ்டப்படக் கூடாது. இன்று முதல் தேவயானியின் பணிப்பெண்ணாக இருக்கிறேன்.” என்றாள்.
தேவயானி – யயாதி திருமணம்
நாட்கள் கழிந்தன. மீண்டும் வனத்திற்கே வந்த யயாதியை தேவயானி சந்தித்தாள். “நீ என் கரத்தைப் பிடித்தாய். ஆகவே, நீயே என் கணவன்!” என்று மறுபடியும் கூறினாள்.
இம்முறையிலும் யயாதி மறுத்தான். “நான் பிராமணப் பெண்ணை மணப்பது தகாது.”
முடிவில், இருவரும் சுக்ராச்சாரியாரிடம் சென்று விவாதித்தனர். அவரே திருமணத்திற்கு சம்மதம் அளித்ததால், யயாதியும் தேவயானியும் திருமணம் செய்து கொண்டனர்.
சர்மிஷ்டையின் இரகசிய திருமணம்
திருமணத்திற்குப் பிறகு, சர்மிஷ்டை யயாதியைத் தனியாக சந்தித்து, “நீ என்னையும் மணக்க வேண்டும்” என்று கேட்டாள்.
யயாதி, தேவயானிக்கு தெரியாமல் சர்மிஷ்டையையும் இரகசியமாக மணந்து கொண்டான்.
காலம் கழிந்தபோது, இது தேவயானிக்குத் தெரியவந்தது. கோபம் கொண்டு அவள் தன் தந்தையிடம் சென்று “யயாதி என் மீது நம்பிக்கையைக் குலைத்துவிட்டான்!” என்று புகார் கூறினாள்.
இதை கேட்ட சுக்ராச்சாரியார், கடும் கோபமடைந்து, “யயாதியே! உடனே நீ முதுமையை அடைவாயாக!” என்று சாபமிட்டார்.
சாபத்தின் விளைவாக யயாதி உடனே முதுமை அடைந்தான். தன் நிலையைப் புரிந்து கொண்ட அவன், “குருவே! தயவுசெய்து எனக்குத் தப்பிய வழி காணுங்கள்!” என்று வேண்டினான்.
இதற்குப் பதிலாக சுக்ராச்சாரியார், “நீ வேறொருவரிடமிருந்து இளமை பெறலாம். அவர் சம்மதித்தால், உன் முதுமையை அவருக்குக் கொடுத்து, நீ இளமை பெறலாம்.” என்று கூறினார்.
இவ்வாறு தேவயானியின் வாழ்க்கையில் திருப்புமுனைகள் நிகழ்ந்தன.
