ஒரு நாள், அஷ்டவசுக்கள் (எட்டு வசுக்கள்) தங்கள் மனைவிகளுடன் பூலோகத்திற்குத் தூரத்திரைவிருந்தனர். கடவுள்களாக இருந்தாலும், அவர்கள் பூமியின் இயற்கைச் செழுமையை ரசிக்க விரும்பினர். வசிஷ்ட முனிவரின் ஆசிரமம் இருந்த மலைச்சாரல்களை அடைந்து, அங்கிருந்த வனப்பகுதிகளிலும், மலைப்பகுதிகளிலும் சுற்றித் திரிந்து மகிழ்ந்தனர்.
அவர்களுக்கு அங்கு எதுவும் குறைவாக இல்லை. பசுமையான நிலங்கள், தெளிந்த நீரோடைகள், குளிர்ந்த காற்று—இவை எல்லாமே அவர்களை மகிழ்வித்தன. அவர்கள் மனதில் எந்தக் கவலையும் இல்லாமல் சுற்றிக்கொண்டிருந்த நேரத்தில், அஷ்டவசுக்களில் ஒருவன், வசிஷ்டரின் பசுவான நந்தினியை பார்த்தான்.
நந்தினியின் அழகு – ஒரு ஆசையின் ஆரம்பம்
நந்தினி ஒரு சாதாரணப் பசுவல்ல. அது ஒரு காமதேனுவின் சந்ததி, அதாவது தேவர்களுக்கே வழங்கும் புண்ணியமான பசு. அதனால், அதற்குத் திருப்பதி லட்சணமும், ஒரு தெய்வீக ஒளியும்தான்.
அந்த வசுவுக்கு அதைப் பார்த்தவுடனே வியப்பு ஏற்பட்டது. “இதுபோன்ற பசுவை நான் இதுவரை கண்டதே இல்லை!” என்று அது தன் மனைவியிடம் கூறினான்.
அவளும் நந்தினியை பார்த்தவுடன், “இது நம் இருப்பிடத்தில் இருந்தால் நமக்குப் பெரிய செல்வம் கிடைக்கும். இதை நம் வசமாக்கிக்கொள்ள வேண்டும்!” என்று கேட்டாள்.
அதற்கு அவன், “வசிஷ்டர் ஒரு மஹா முனிவர். அவரிடம் இருந்து எதையும் எடுத்துக்கொள்ள முடியாது. அவர் ஆசிரமத்திற்கு வந்தால் நாம் மிகப் பெரிய சாபத்துக்கே ஆளாக நேரிடும்.” என்று மறுத்தான்.
ஆனால், அவளது ஆசை ஒருவிதமான வற்புறுத்தலாக மாறியது. “நாம் கடவுள்களே! இந்தப் பசுவை எடுத்து சென்றால் எதுவும் ஆகாது. எனக்கும் இது வேண்டும்!” என்று கூறினாள்.
இதை பார்த்த மற்ற வசுக்கள், “இந்தச் சிறிய விஷயத்திற்காக யாருக்கும் எந்த ஆபத்தும் வராது. நாம் இப்போதே இதை அழைத்துச் செல்லலாம்!” என்று முடிவு செய்தார்கள்.
அந்த இரவில், வசுக்கள் எட்டு பேரும் சேர்ந்து நந்தினியை அதன் கன்றுடன் பிடித்து, தங்களுடன் கொண்டு சென்றனர்.
வசிஷ்டரின் கோபம் – சாபம்
வசிஷ்டர் முனிவர் தன் தினசரி வழிபாடுகளை முடித்து, ஆசிரமத்திற்கு வந்தபோது, நந்தினியும் அதன் கன்றும் காணாமல் போனதை அறிந்தார். தன் தியான சக்தியை பயன்படுத்தி உண்மையை கண்டறிந்தார்.
அஷ்டவசுக்கள் பசுவை திருடிச் சென்றதை உணர்ந்ததும், அவர் கொந்தளித்தார்.
“வசுக்களே! நீங்கள் ஒரு தவசியின் சொத்தை திருடியுள்ளீர்கள். இது மன்னிக்க முடியாத குற்றம்! உங்கள் செயல் தண்டனை பெறும். எனவே, நீங்கள் அனைவரும் பூமியில் மனிதர்களாகப் பிறந்து உங்கள் பாவத்திற்குத் தக்க விலையீடு செய்ய வேண்டும்!” என்று சாபமிட்டார்.
இந்த வார்த்தைகள் எட்டுத் தெய்வர்களையும் அதிர்ச்சியடையச் செய்தது. “முனிவரே! எங்கள் தவறை மன்னியுங்கள்! எங்களுக்கான சாபத்தை திரும்பப் பெற்றுக்கொள்ளுங்கள்!” என்று முழங்கினார்கள்.
ஆனால் வசிஷ்டர், “நான் என் வார்த்தையை மாற்ற முடியாது. இருப்பினும், நீங்கள் பூமியில் பிறந்து உடனே இறந்து விடுவீர்கள். ஆனால், ஒரு வசுவான பிரபாஸன் மட்டும் முழு வாழ்க்கையும் பூமியில் வாழவேண்டிய நிலை ஏற்படும்.” என்று கூறினார்.
வசுக்கள் – கங்காதேவியின் உதவி
வசுக்கள், “இந்த சாபத்திலிருந்து விடுபட, எங்களுக்கு உதவி வேண்டும்!” என்று கங்காதேவியிடம் சென்று கெஞ்சினர்.
கங்கை, “நீங்கள் பிறப்பதை நான் தாங்கிக் கொள்கிறேன். ஆனால், நீங்கள் பிறந்த உடனே உங்கள் உயிர்களை நான் திருப்பி எடுத்துவிடுவேன். ஆனால் பிரபாஸன் மட்டும் பூமியில் வாழ்வான்,” என்று உறுதியளித்தாள்.
அதன்பிறகு, கங்கை பூமியில் வந்தாள். மன்னர் சந்தனுவை மணந்து, அஷ்டவசுக்களைப் பெற்றாள்.
சந்தனு – கங்கை பிரிவு
சந்தனுவுக்கும் கங்கைக்கும் முறைப்படி திருமணம் நடந்தது. கங்கை ஒரு குழந்தையை பெற்றவுடனேயே அதை நதியில் வீசினார்.
சந்தனுவுக்கு அது மிகவும் வேதனை அளித்தது. ஆனால், அவர் அவளை நிறுத்திவைக்க முடியாமல் இருந்தார்.
இவ்வாறு ஏழு குழந்தைகளும் பிறந்த உடனே கங்கை அவற்றைத் திரும்பக் கொண்டாள்—வசுக்களின் சாபத்தின்படி அவர்கள் மனிதர்களாகப் பிறந்து, உடனே தெய்வலோகத்திற்கு திரும்பினார்கள்.
எட்டாவதாக பிறந்த மகனை மட்டும் கங்கை திரும்பக் கொள்ளவில்லை.
அவன்தான் பிரபாஸன் – பின்னாளில் பீஷ்மர் என அழைக்கப்பட்ட தேவவிரதன்!
தேவவிரதன் – சந்தனுவின் மகன்
வருடங்கள் கடந்தபோது, சந்தனு மகாராஜா ஒரு நாள் கங்கையோரமாக நடந்து சென்றபோது, ஒரு இளைஞன் அஸ்திரவித்யையில் திறமையாக பயிற்சி எடுப்பதைப் பார்த்தார்.
அவரது திறமைக்கும், வீரத்திற்கும் மன்னர் வியந்தார்.
அப்போது, கங்கை தோன்றி,
“சந்தனு மகாராஜா! இவன்தான் உம் மகன்! இவனின் பெயர் தேவவிரதன்.
அவன் வசிஷ்டர், பரசுராமர், சுக்கிராச்சாரியார் போன்றோரிடம் ஆயுதக் கலையும், வேதங்களும் கற்று தேர்ந்தவன். போரில் பரசுராமனுக்கும் இணையான வீரன்!”
என்று கூறினாள்.
சந்தனுவுக்கு மகிழ்ச்சி மட்டுமல்ல, மகனை இழந்த பின் கங்கையின் பிரிவில் அவதிப்பட்ட அவனுக்கு இதுவே வாழ்வின் மிகப் பெரிய பரிசாக இருந்தது.
இந்தச் சிறிய ஆசையின் விளைவாக, அஷ்டவசுக்கள் மனிதர்களாக பிறந்து, அவர்களில் ஒருவன் இந்திய வரலாற்றில் புகழ்பெற்ற வீரனாக விளங்கினான்.
அவன் யார் தெரியுமா? பீஷ்மர்!
