ஒரு நாள், ஜென் குருவின் மாணவன் அவரிடம் வந்தான்.
மாணவன்: “குருவே, எனக்கு அடக்க முடியாத கோபம் வருகிறது. இதை எப்படி சரி செய்வது?”
குரு: “அப்படியென்றால், அந்த கோபம் நீண்ட காலமாக உன்னுள் ஆழமாக ஊறிக் கொண்டிருக்கும். சரி, இப்போது அதைக் காட்டு!”
மாணவன் அசந்து போனான்.
மாணவன்: “இப்போதிருக்கு எனக்கு கோபம் இல்லை, குருவே. எனக்குத் தன்னிச்சையாக, எதிர்பாராத நேரத்தில் தான் கோபம் வருகிறது.”
குரு புன்னகைத்தார்.
குரு: “அப்படியென்றால், கோபம் உன்னுடையதல்ல!”
மாணவன் அமைதியாக இருந்தான்.
குரு தொடர்ந்தார்:
“உனக்கு சொந்தமான எதையாவது, நீ எப்போதும் உன் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்க முடியும். ஆனால், கோபம் ஏதோ ஒரு தருணத்தில் மட்டுமே வருகிறதே! அதனால் அது உன்னுடைய இயல்பாக இருக்க முடியாது. உன்னுடையதல்லாத ஒரு உணர்வை ஏன் உள்ளத்தில் சுமக்கிறாய்? அதை விட்டுவிடு!”
மாணவன் புதிய வெளிச்சத்தில் யோசிக்கத் தொடங்கினான்…
—
கதையின் போதனை
கோபம் நம்முடையதல்ல; அது ஒரு நேரம் போக்கமான உணர்வு மட்டுமே.
நாம் கோபத்தை நம் கட்டுப்பாட்டில் வைக்க முடியவில்லை என்றால், அது நம்முடைய இயல்பு அல்ல.
நம்மிடம் சொந்தமில்லாத ஒரு உணர்வை ஏன் நம் உள்ளத்தில் ஏற்றுக்கொண்டு வியப்பது?
கோபம் வந்தால், அது நம்முடையதா, இல்லையா என்று யோசித்துப் பாருங்கள்!
—
நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்?
கோபம் நம்முடையதா? அல்லது அது ஒரு தற்காலிக உணர்வா?
நீங்கள் அடுத்த முறை கோபப்படும் போது, இதை யோசித்துப் பாருங்கள்!
