விஜயநகரம் நகரின் வியாபகமான தொல்லை – எலிகள்!
அரண்மனை மட்டுமல்ல, வீடுகளுக்குள்ளும், சமையலறையிலும்தான் அட்டகாசம்! எங்கே பாருங்க, எலி விக்கென்று வட்டமடிக்குது. ராஜாங்கம் இருந்தாலும், இப்படி எலிகள் ஓடற அளவுக்கு பதற்றம் என்றால், மக்களின் நிலை என்னவாக இருக்கும்?
இராயர் தீர்மானம் எடுத்தார் – பசுவும், பூனையும்!
வெளிநாட்டில் இருந்து – அதுவும் பெர்ஷிய நாட்டிலிருந்து – ஆயிரக்கணக்கான அழகிய பூனைக்குட்டிகளை கொண்டு வந்தார். ஒவ்வொரு வீடுக்கும், ஒரு பூனை!
ஆனால் குரோதமான பூனையா என்ன, பசுமென்ற பசுவுடன் சேர்த்து கொடுத்தார். காரணம்? பூனைக்கு பசும்பால் கொடுத்து நல்லா வளர்த்துப் பார்த்துக்கொள்ளணும்!
மக்கள் செம்ம நன்றியுடன் பூனையை வளர்த்தார்கள்.
பசுவை கறந்து, பூனைக்கு பசும்பாலோடு, கூடவே பசுக்கறியும் (அரசியலே இல்ல) தரங்கமும், பக்கத்து வீட்டு பூனையோட போட்டியும் வைத்து, கொழுக்கொண்டார்கள்.
ஆனால்… தெனாலிராமன்?
அவன் வாங்கிய பசுவை நல்லா கறந்தான். ஆனா… அந்த பாலை பூனைக்கு வைக்கல. மனைவிக்கும், பிள்ளைகளுக்கும் குடித்து விட்டான்.
பூனை? அடேங்கப்பா… கசடற மெலிந்து, “இது பூனையா? எலிதானா?” நெஞ்சம் நெகிழும் நிலைக்கு வந்தது.
இராயர் பூனைகளைப் பார்வையிட அழைத்த நாள்!
அரண்மனைக்குள் பிரஜைகள் ஒன்றாக வந்தனர். ஒவ்வொருவரும் தங்கள் கொழு கொழு பூனைகளை பீதி கலந்த பெருமையோடு தூக்கிக்கொண்டு வந்தனர்.
தெனாலிராமனோ? ஒரு மெலிய, கண் விழிக்கக்கூட தூக்கமேயில்லாத பூனையுடன் வந்தான்!
இராயர் ஆத்திரத்துடன் கேட்டார்:
> “ராமா! நீ பூனைக்குப் பால் வைக்கலையா? ஏன் இப்படியா வைத்திருக்க?”
தெனாலிராமன் சாந்தமாக பதில் சொன்னான்:
> “அரசே! என்ன செய்வது? என் பூனை, பாலைக் கண்டாலே ஓடிடும். பால்க் கண்ணோட்டமே இல்லை!”
அரசர் ஆச்சரியத்தில்:
> “இது சத்தியமா இருந்தா, உனக்கு நூறு பொன் பரிசு!”.
சோதனை நேரம்:
பூனையின் முன் பாலை வைத்தார்கள். பால் காட்டும் போதே அது – வீக்கென ஓட்டமடித்தது!
சிப்பாய்கள் பிடிச்சு கொண்டு வந்தாங்க. வாயைத் திறந்ததில் – வெந்த புண்கள்! அரசர் புரிந்துகொண்டார்.
> “அடடா! சுடு பாலைக் கொட்டிவிட்டாயா? அதனால் பால் என்றாலே ஓட்டமடிக்குது!”
தெனாலிராமன் பணிவோடு சொன்னான்:
> “அரசே! நான் ஒரு பொறுப்பு உள்ள குடிமகன். ஒரு பூனையைக் கொழுத்திக் கொண்டாடுவதற்குப் பதிலாக, என் குடும்பத்திற்குப் பாலை கொடுத்தேன். மக்களுக்கு உணவு இல்லாமல், பூனையோட செழிப்பு பயனில்லையே!”
இராயர் சிரித்தார், மெச்சினார், புரிந்துகொண்டார்.
தெனாலிராமனின் சமூக நியாயம் நிறைந்த புத்திசாலித்தனத்திற்கு நூறு பொன் பரிசளித்தார்.
—
இத்தகைய நுட்பமும் நகைச்சுவையும் கலந்த கதைகளால் தான் தெனாலிராமன் இன்றும் மாபெரும் புத்திசாலி என போற்றப்படுகிறார்.