விஜயநகர சாம்ராஜ்யத்தில் ஒருநாள் மன்னர் கிருஷ்ணதேவராயர், தம் அற்புதமான இலக்கியப் படைப்பு “அமுக்தமால்யதா” எனும் நூலை எழுதிக் கொண்டிருந்தபோது, அரசவையில் ஒரு கேள்வியை எழுப்பினார்:
> “ஒரு நாட்டின் செழிப்புக்கும் சிறப்புக்கும் முதன்மையான காரண புருஷர் யார்?”
அந்தக் கேள்விக்கு அரசவையினர் தத்தம் கருத்துகளைத் தெரிவித்தனர்:
இராஜப்பிரியர்கள்: “அதிக முக்கியம் அரசருக்குத்தான்!”
அமைச்சர் அப்பாஜி: “இல்லை, அமைச்சர்கள்தாம்!”
இளவரசி மோகனாங்கி: “மக்கள்தான் முக்கியம்!”
இராஜகுரு தாத்தாச்சாரியார்: “இல்லை! பரிசுத்தவாதிகளான அந்தணர்கள் தான் ஒரு நாட்டின் நெஞ்சாக இருக்கிறார்கள்!”
அந்தணர்களை அதிகமாகப் புகழ்ந்த இந்தச் சொல்லை எதிர்த்து, தெனாலிராமன் இடையில் எழுந்து:
> “அரசே! அந்தணர்கள் உண்மையில் உணவுக்காகவும் பொன் பொருளுக்காகவும் பேராசை கொண்டவர்களே. அவர்களில் பலர் தங்களது பரிசுத்தத்தையும் கைவிடத் தயங்க மாட்டார்கள். இதை நான் நாளையே நிரூபிக்கிறேன். நிரூபிக்கவில்லை என்றால் அவர்களை அவமதித்த குற்றத்திற்காக எனக்கு தண்டனை வழங்கலாம்!” என தைரியமாகச் சொன்னான்.
மறுநாள் குரூஷல் சூழ்நிலை:
அடுத்த நாள் அதிகாலை, ராமன் தன்னுடைய கிராமத்திலுள்ள எட்டு அந்தணர்கள் ஆற்றங்கரையில் மலம் கழிக்கச் சென்றிருந்த நேரத்தில் அவர்களிடம் சென்றான்.
> “அரசர் இன்று உதயத்திற்குள் எட்டு அந்தணர்களுக்குப் பெரும் மானியதானம் செய்ய விரும்புகிறார்! உடனே சபைக்கு ஓடுங்கள்!” என்று அவசரப்படுத்தினான்.
பேராசைப்பட்ட அந்தணர்கள் தண்ணீரை மட்டும் தலையில் தெளித்து, சுத்தம் ஆனது போல பாவித்து, உடனே அரண்மனைக்கு ஓடினார்கள்.
அரசவையில் அதிர்ச்சி:
அந்தணர்கள் சபையில் வந்து நின்ற போது, ராமன் புன்னகையுடன் கூறினான்:
> “அரசே! இவர்கள் பெரிய பரிசு பெறும் பேராசையால், பரிசுத்தத்தை கூட விட்டுவிட்டு வந்திருக்கிறார்கள். இவர்கள் தூய்மையை வெறும் சுத்திகரிப்பு போலவே எடுத்துக்கொண்டு, பரிசிற்காக சாஸ்திர முறைகளை மீறி வந்திருக்கிறார்கள்.”
பிறகு தெனாலிராமன் தன் முடிவைச் சொன்னான்:
> “இப்படி தங்களிடம் இல்லாத உயர்ந்த குணங்களை வெறும் பெயருக்காக பாவித்து காட்டுபவர்களும், உண்மைத் தூய்மை இல்லாமல் தான் தூய்மையானவர்கள் என்று கருதுபவர்களும், ஒரு நாட்டின் செழிப்பிற்கும் சிறப்பிற்கும் காரண புருஷர்கள் ஆக முடியாது. மன்னரே! இங்கே உண்மை வெளிவந்தது!”
முடிவு:
அரசர் கிருஷ்ணதேவராயர், ராமனது புத்திசாலித்தனத்தையும் உண்மை வெளிக்கொணர்ந்த துணிச்சலையும் பாராட்டி, அவனை பாராட்டினார்.
இராஜகுரு தாத்தாச்சாரியார் சற்று ஏமாற்றமடைந்தாலும், மன்னர் மெதுவாக உற்ற நோக்கில் நம்பிக்கை வைத்தார் — தெனாலிராமனின் நேர்மை மட்டுமே நாட்டை உயர்த்தும்!
–
