ஆளவந்தார் கொலை

1952 ஆம் ஆண்டு தமிழகத்தையே உலுக்கிய ஆளவந்தார் கொலை வழக்கு, அதன் பின்னணி, விசாரணை மற்றும் நீதிமன்ற நடவடிக்கைகள் குறித்து இன்னும் விரிவாகப் பார்ப்போம். இந்த வழக்கு அன்றைய சமூகத்தில் ஏற்படுத்திய தாக்கம், தடயவியல் துறையில் அது கொண்டு வந்த மாற்றங்கள் என அனைத்தையும் அலசுவோம்.
ஆளவந்தாரின் வாழ்க்கை – மேலும் சில தகவல்கள்:
சி. ஆளவந்தார், தனது 42 வயதில், சென்னை சைனா பஜார் சாலையில் அமைந்திருந்த “ஜெம் அண்ட் கோ” என்ற கடையில் வேலை செய்து வந்தார். இந்த கடை பேனாக்கள் மற்றும் சேலைகளை விற்பனை செய்தது. ஆளவந்தார் குறிப்பாக பெண்களுக்கு சேலைகளை தவணை முறையில் விற்பனை செய்யும் பொறுப்பில் இருந்தார். இந்த வேலையின் காரணமாக அவர் பல பெண்களுடன் நெருக்கமான பழக்கத்தை ஏற்படுத்திக் கொண்டார்.
அவரது தொழில்முறை தாண்டி, ஆளவந்தாரின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை குறித்து பலவிதமான பேச்சுகள் நிலவின. அவர் பெண்களுடன் அளவுக்கு மீறிய நெருக்கம் காட்டுவதாகவும், அதனைத் தவறாகப் பயன்படுத்துவதாகவும் சிலர் குற்றம் சாட்டினர். அவரது இந்த நடத்தை சமூகத்தில் ஒருவித முணுமுணுப்பை ஏற்படுத்தியிருந்தது. அவர் திருமணமாகாதவர் என்றும், பெண்களுடன் அதிக நேரம் செலவிடுவதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தார் என்றும் தகவல்கள் தெரிவிக்கின்றன.
தேவகி மேனனுடனான உறவு – ஆழமான பார்வை:
தேவகி மேனனுக்கும் ஆளவந்தாருக்கும் இடையே இருந்த உறவு மிகவும் சிக்கலானது. தேவகி, பிரபாகர் மேனனை திருமணம் செய்வதற்கு முன்பே ஆளவந்தாருடன் பழக்கம் கொண்டிருந்தார். இந்த பழக்கம் ஒரு கட்டத்தில் நெருக்கமான உறவாக மாறியது. தேவகிக்கு ஆளவந்தார் நிறைய உதவிகள் செய்ததாகவும், அதனால் அவர் மீது ஒருவிதமான நன்றியுணர்வு தேவகிக்கு இருந்ததாகவும் சொல்லப்படுகிறது.
ஆனால், பிரபாகர் மேனனை திருமணம் செய்த பிறகு, தேவகி தனது பழைய உறவை முறித்துக் கொள்ள விரும்பினார். ஆளவந்தார் தொடர்ந்து தேவகியைத் தொடர்பு கொண்டு தொந்தரவு செய்ததாகக் கூறப்படுகிறது. அவர் தொலைபேசியில் பேசுவது, கடிதங்கள் எழுதுவது என தேவகியை விடாமல் துரத்தினார். இதனால் தேவகி மிகுந்த மன உளைச்சலுக்கு ஆளானார். தனது திருமண வாழ்க்கை பாதிக்கப்படலாம் என்ற அச்சமும் அவருக்கு இருந்தது.
பிரபாகர் மேனன், தனது மனைவி தேவகியை ஆளவந்தார் தொடர்ந்து தொந்தரவு செய்வதை அறிந்து கடும் கோபம் அடைந்தார். இதுவே கொலையை நோக்கி இட்டுச் சென்ற முக்கிய காரணமாக அமைந்தது.
கொலையின் திட்டமிடல் மற்றும் அரங்கேற்றம் – துல்லியமான விவரங்கள்:
தேவகி மற்றும் பிரபாகர் மேனன் இருவரும் சேர்ந்து ஆளவந்தாரை கொலை செய்யத் திட்டமிட்டனர். தேவகி, ஆளவந்தாரை ஆகஸ்ட் 28 ஆம் தேதி தனது வீட்டிற்கு வரச் சொன்னார். ஆளவந்தார் அங்கு வந்ததும், தேவகியும் பிரபாகரும் சேர்ந்து அவரைத் தாக்கினர். முதலில் அவரை பலமாகத் தாக்கி மயக்கமடையச் செய்தனர். பின்னர், கூர்மையான ஆயுதத்தால் அவரது தலையை வெட்டினர்.
தலையை தனியாகவும், உடலை தனியாகவும் மறைக்க அவர்கள் திட்டமிட்டனர். வெட்டப்பட்ட தலையை ஒரு சாக்குப்பையில் போட்டு, ராயபுரம் கடற்கரையில் மணலில் புதைத்து விட்டனர். உடல் பகுதியை ஒரு பெரிய பெட்டியில் வைத்தனர். அந்த பெட்டியில் துர்நாற்றம் வீசாமல் இருக்க வாசனை திரவியங்களையும், பிற பொருட்களையும் வைத்தனர். பின்னர், அந்த பெட்டியை இந்திய-சிலோன் விரைவுத் தொடருந்தில் ஏற்றி விட்டனர். தாங்கள் குற்றத்திலிருந்து தப்பிக்கலாம் என்று அவர்கள் நம்பினர்.
உடல் பாகங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட விதம் – தடயவியல் துப்பு:
ஆகஸ்ட் 29 ஆம் தேதி, இந்திய-சிலோன் விரைவுத் தொடருந்து மானாமதுரை அருகே சென்று கொண்டிருந்தபோது, மூன்றாம் வகுப்பு பெட்டியில் இருந்த பயணிகள் ஒரு பெட்டியில் இருந்து கடுமையான துர்நாற்றம் வருவதை உணர்ந்தனர். அவர்கள் உடனடியாக ரயில்வே போலீசாருக்கு தகவல் கொடுத்தனர். போலீசார் அந்த பெட்டியைத் திறந்து பார்த்தபோது, தலையற்ற மனித உடல் ஒன்று இருந்தது.
உடற்கூறு ஆய்வு செய்த மருத்துவர்கள், அது சுன்னத்து செய்யப்பட்ட ஒரு இஸ்லாமிய நபரின் உடல் என்று முதற்கட்டமாகத் தெரிவித்தனர். ஆனால், தொடர்ந்து நடத்திய ஆய்வில் அது இஸ்லாமியர் அல்ல என்றும், தவறுதலாக அவ்வாறு கணிக்கப்பட்டதாகவும் தெரிய வந்தது.
அதே நேரத்தில், சென்னையில் ராயபுரம் கடற்கரையில் ஒரு வெட்டப்பட்ட மனித தலை கிடப்பதாக போலீசாருக்கு தகவல் கிடைத்தது. போலீசார் அந்த தலையை கைப்பற்றி விசாரணை மேற்கொண்டனர். ஆளவந்தாரின் உறவினர்கள் மற்றும் நண்பர்கள் அந்த தலையை அடையாளம் காட்டினர். தடயவியல் நிபுணர்கள் நடத்திய ஆய்வில், கடற்கரையில் கண்டெடுக்கப்பட்ட தலையும், ரயில் பெட்டியில் கண்டெடுக்கப்பட்ட உடலும் ஒரே நபருடையது என்பது உறுதி செய்யப்பட்டது.
குற்றவாளிகள் கைது – போலீசாரின் திறமையான விசாரணை:
போலீசார் விசாரணையைத் தீவிரப்படுத்தினர். ஆளவந்தாரின் கடை மற்றும் அவர் அடிக்கடி சென்று வந்த இடங்கள் குறித்து விசாரித்தனர். அவரது தொலைபேசி அழைப்புகள் மற்றும் கடைசியாக அவர் யாரை சந்தித்தார் என்பது குறித்து தகவல்கள் சேகரிக்கப்பட்டன. விசாரணையில், ஆளவந்தாருக்கும் தேவகி மேனனுக்கும் இருந்த நெருங்கிய உறவு தெரியவந்தது. மேலும், தேவகி மேனன் சமீபத்தில் திருமணம் செய்து கொண்டதும், திருமணத்திற்குப் பிறகும் ஆளவந்தார் அவரைத் தொந்தரவு செய்ததும் போலீசாருக்குத் தெரிய வந்தது.
இதையடுத்து போலீசார் தேவகி மேனனையும் அவரது கணவர் பிரபாகர் மேனனையும் சந்தேகத்தின் பேரில் தேடத் தொடங்கினர். அவர்கள் இருவரும் மும்பையில் பதுங்கியிருப்பதாக தகவல் கிடைத்ததும், தனிப்படை போலீசார் அங்கு விரைந்து சென்று இருவரையும் கைது செய்தனர். இருவரையும் சென்னைக்கு கொண்டு வந்து தீவிர விசாரணை நடத்தினர். விசாரணையின் போது, தேவகியும் பிரபாகரும் ஆளவந்தாரை கொலை செய்ததை ஒப்புக்கொண்டனர்.
நீதிமன்ற விசாரணை – அரசு வழக்கறிஞரின் வாதங்கள்:
1953 ஆம் ஆண்டு சென்னை நீதிமன்றத்தில் இந்த வழக்கு விசாரணைக்கு வந்தது. அரசு தரப்பில் திறமையான வழக்கறிஞர் எஸ். கோவிந்த் சுவாமிநாதன் ஆஜரானார். அவர் குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்களுக்கு எதிராக வலுவான ஆதாரங்களை நீதிமன்றத்தில் சமர்ப்பித்தார்.
* சூழல் சான்றுகள்: ஆளவந்தாருக்கும் தேவகிக்கும் இருந்த நெருங்கிய உறவு, திருமணத்திற்குப் பிறகும் ஆளவந்தார் தேவகியைத் தொந்தரவு செய்தது, கொலை நடந்த அன்று ஆளவந்தார் தேவகியின் வீட்டிற்கு சென்றது போன்ற சூழல் சான்றுகளை அரசு வழக்கறிஞர் முன்வைத்தார்.
* குற்றவாளிகளின் வாக்குமூலம்: போலீசார் விசாரணையின் போது தேவகியும் பிரபாகரும் அளித்த ஒப்புதல் வாக்குமூலத்தை அரசு தரப்பு நீதிமன்றத்தில் சமர்ப்பித்தது.
* தடயவியல் சான்றுகள்: ராயபுரம் கடற்கரையில் கண்டெடுக்கப்பட்ட தலையும், ரயில் பெட்டியில் கண்டெடுக்கப்பட்ட உடலும் ஒரே நபருடையது என்பதை தடயவியல் நிபுணர்கள் உறுதிப்படுத்திய அறிக்கையை அரசு வழக்கறிஞர் தாக்கல் செய்தார்.
இந்த வலுவான ஆதாரங்களின் அடிப்படையில், அரசு வழக்கறிஞர் தேவகியும் பிரபாகரும் தான் ஆளவந்தாரை கொலை செய்தார்கள் என்பதை நீதிமன்றத்தில் நிரூபித்தார்.
நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு மற்றும் அதன் காரணங்கள்:
நீதிபதி அனைத்து சான்றுகளையும், வாதங்களையும் கவனமாக கேட்டறிந்தார். பிரபாகர் மேனன் கொலையை திட்டமிட்டு செயல்படுத்தியதிலும், உடலை மறைப்பதிலும் முக்கிய பங்கு வகித்தார் என்பது நிரூபிக்கப்பட்டது. தேவகி மேனன், ஆளவந்தாரை வீட்டிற்கு வரவழைத்து கொலைக்கு உடந்தையாக இருந்தார் என்பது தெரிய வந்தது.
இதன் அடிப்படையில், நீதிமன்றம் பிரபாகர் மேனனுக்கு ஏழு ஆண்டுகள் கடுங்காவல் தண்டனையும், தேவகி மேனனுக்கு மூன்று ஆண்டுகள் சிறைத் தண்டனையும் விதித்தது. நீதிமன்றத்தின் இந்த தீர்ப்பு, குற்றம் செய்தவர்களுக்கு தண்டனை கிடைக்கும் என்பதை உறுதிப்படுத்தியது.
வழக்கின் தாக்கம் – தடயவியல் துறையின் வளர்ச்சி:
ஆளவந்தார் கொலை வழக்கு இந்திய தடயவியல் துறையில் ஒரு முக்கியமான திருப்புமுனையாக அமைந்தது. இந்த வழக்கில் தடயவியல் நிபுணர்கள் திறமையாக செயல்பட்டு, வெவ்வேறாக கண்டெடுக்கப்பட்ட உடல் பாகங்கள் ஒரே நபருடையது என்பதை உறுதிப்படுத்தினர். இந்த சம்பவம், குற்ற வழக்குகளில் தடயவியலின் முக்கியத்துவத்தை உணர்த்தியது.
இதன் பிறகு, தமிழக காவல்துறையில் தடயவியல் பிரிவுக்கு அதிக முக்கியத்துவம் அளிக்கப்பட்டது. நவீன தடயவியல் ஆய்வகங்கள் நிறுவப்பட்டன. தடயவியல் நிபுணர்களுக்கு முறையான பயிற்சி அளிக்கப்பட்டது. ஆளவந்தார் கொலை வழக்கு, எதிர்காலத்தில் நடைபெறும் குற்ற வழக்குகளில் அறிவியல் பூர்வமான விசாரணையை மேற்கொள்ள ஒரு முன்னோடியாக அமைந்தது.
குற்றவாளிகளின் பிற்கால வாழ்க்கை:
தண்டனை முடிந்து விடுதலையான பிறகு, தேவகியும் பிரபாகர் மேனனும் கேரளாவிற்குச் சென்று ஒரு தேயிலை கடையை நடத்தி வந்ததாக தகவல்கள் தெரிவிக்கின்றன. அவர்கள் தங்கள் பழைய வாழ்க்கையை மறந்து அமைதியாக வாழ முயன்றதாகக் கூறப்படுகிறது. ஆனால், அவர்கள் செய்த கொடூரமான குற்றம் அவர்களை வாழ்நாள் முழுவதும் நிழலாகத் தொடர்ந்திருக்கும் என்பதில் சந்தேகமில்லை.
சமூகத்தில் ஏற்படுத்திய அதிர்வலைகள்:
ஆளவந்தார் கொலை வழக்கு அன்றைய தமிழக சமூகத்தில் பெரும் அதிர்வலைகளை ஏற்படுத்தியது. ஒரு சாதாரண கடை ஊழியர் கொடூரமாக கொலை செய்யப்பட்டதும், அந்த கொலையில் ஒரு திருமணமான தம்பதியினர் ஈடுபட்டதும் மக்களை அதிர்ச்சியில் ஆழ்த்தியது. இந்த வழக்கு பல நாட்களுக்கு ஊடகங்களில் தலைப்புச் செய்தியாக இருந்தது.
ஆளவந்தாரின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை மற்றும் பெண்களுடனான அவரது உறவு குறித்து பலவிதமான கருத்துக்கள் நிலவினாலும், அவரை கொலை செய்தது ஏற்றுக்கொள்ள முடியாத ஒரு செயல் என்று சமூகம் கண்டனம் தெரிவித்தது. இந்த வழக்கு, ஒழுக்கக்கேடான நடத்தைகளுக்கு யாரும் சட்டத்தை கையில் எடுத்து தண்டனை வழங்க முடியாது என்பதை உணர்த்தியது.
முடிவுரை:
1952 ஆம் ஆண்டு நடந்த ஆளவந்தார் கொலை வழக்கு, தமிழகத்தின் குற்ற வரலாற்றில் ஒரு கரும்புள்ளியாகும். இது ஒரு தனிநபரின் கொலையை மட்டும் குறிக்காமல், அன்றைய சமூகத்தின் விழுமியங்கள், மனித உறவுகளின் சிக்கல்கள் மற்றும் சட்டத்தின் ஆட்சி ஆகியவற்றை கேள்விக்குள்ளாக்கியது. இந்த வழக்கு, காவல்துறையின் திறமையான விசாரணைக்கும், தடயவியல் துறையின் முக்கியத்துவத்திற்கும் ஒரு சிறந்த உதாரணமாகும். பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும் இந்த வழக்கு மக்கள் மனதில் நீங்கா நினைவாக உள்ளது.