அக்பரின் இளமை காலம்

ஒரு காலத்தில், ஹுமாயூன் என்ற மன்னர் இருந்தார். அவருக்கு ஹமிதா பானு பேகம் என்ற ராணி இருந்தார். அவர்கள் இருவரும் ஒருநாள் சிந்து மாகாணத்தில் உள்ள உமர்கோட் கோட்டையில் தஞ்சம் புகுந்திருந்தார்கள். அங்குதான், 1542 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம் 15 ஆம் தேதி, ஒரு அழகான ஆண் குழந்தை பிறந்தது. அந்தக் குழந்தைதான் பிற்காலத்தில் அக்பர் சக்கரவர்த்தி என்று அழைக்கப்பட்டார்.
அக்பர் சிறுவனாக இருந்தபோது, அவருடைய தந்தை ஹுமாயூன் ஆப்கானிஸ்தானில் நாடு கடத்தப்பட்டார். அதனால் அக்பர் தன் மாமா அஸ்கரியின் வீட்டில் வளர்ந்தார். அவருக்குப் படிக்கவும் எழுதவும் கற்றுக் கொள்ள நேரம் கிடைக்கவில்லை. ஆனால், அவருக்கு கலை, கட்டடக் கலை, இசை, இலக்கியம் ஆகியவற்றில் மிகுந்த ஆர்வம் இருந்தது.
ஹுமாயூன், பெர்சியாவின் ஷா தஹ்மாஸ்ப் உதவியுடன், 1555 ஆம் ஆண்டில் டெல்லியை மீண்டும் கைப்பற்றினார். ஆனால், வெற்றி பெற்ற சில மாதங்களிலேயே அவர் ஒரு விபத்தில் இறந்து போனார். அப்போது அக்பருக்கு 13 வயது. 1556 ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி மாதம் 14 ஆம் தேதி, சிக்கந்தர் ஷா முகலாய சிம்மாசனத்திற்காக போர் தொடுத்திருந்த நேரத்தில், அக்பர் மன்னரானார்.
அக்பர் முதலில் பஞ்சாபின் சிக்கந்தர் ஷா சூரிக்கு எதிராக போர் புரிந்தார். சிக்கந்தர் ஷாவை எதிர்த்துப் போரிட்டுக் கொண்டிருக்கும்போது, ஹேமு என்ற இந்து வீரர் டெல்லியைத் தாக்கினார். டெல்லி அப்போது தார்டி பேக் கான் என்பவரின் ஆட்சியின் கீழ் இருந்தது. தார்டி அங்கிருந்து ஓடிவிட்டார். ஹேமு தலைநகரத்தைக் கைப்பற்றினார். அக்பரின் தளபதி பைராம் அறிவுரைப்படி, அக்பர் டெல்லியைத் தாக்கினார். 1556 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் 5 ஆம் தேதி, அக்பர் ஹேமுவுக்கு எதிராக இரண்டாம் பானிபட் போரை நடத்தினார்.
அதைத் தொடர்ந்து, மாங்கோட்டில் சிக்கந்தர் ஷாவுடன் போர் நடந்தது. 1557 ஆம் ஆண்டில், சிக்கந்தரின் சகோதரர் ஆதில் ஷா வங்காளத்தில் நடந்த போரில் இறந்தார். மற்ற ஆட்சியாளர்களுக்கு எதிராகப் போரிடுவதோடு, அக்பர் முஸ்லிம் அல்லாதவர்கள் மீது விதிக்கப்பட்ட ஜிஸ்யா வரியை ரத்து செய்தார். அதே நேரத்தில், ராஜபுத்திர இளவரசிகளை திருமணம் செய்து அவர்களின் ஆதரவை பெற்றார். மால்வா, குஜராத், வங்காளம், காபூல், காஷ்மீர் மற்றும் கண்டேஷ் போன்ற பகுதிகளை உள்ளடக்கி முகலாய பேரரசை விரிவுபடுத்தினார். விரைவிலேயே, அக்பரின் ஆட்சி இந்தியா முழுவதும் உறுதியாக நிலைநாட்டப்பட்டது.
அக்பரின் கடைசி சில ஆண்டுகளில் அவருடைய மகன்களின் தவறான நடத்தைகளால் அவர் மிகவும் கஷ்டப்பட்டார். குறிப்பாக அவருடைய மூன்றாவது மகன் சலீம் அடிக்கடி தந்தைக்கு எதிராக கிளர்ச்சி செய்தார். அக்பரின் கடைசி வெற்றி தக்காணத்தில் உள்ள ஆசிர்கர் கோட்டையை கைப்பற்றியது. அதன்பிறகு, அவருடைய மகன் கிளர்ச்சி செய்தார். 1605 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம் 12 ஆம் தேதி அக்பர் இறந்தார். அவருடைய உடல் ஆக்ராவுக்கு அருகிலுள்ள சிக்கந்தரா நகரில் உள்ள ஒரு அற்புதமான கல்லறையில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.
அக்பரின் அரசவையில் நவரத்தினங்கள் என்று அழைக்கப்படும் ஒன்பது சிறந்த மனிதர்கள் இருந்தார்கள். அவர்கள்:
* அபுல் ஃபாசல் (அக்பரின் தலைமை ஆலோசகர் மற்றும் அக்பர்நாமா எழுதியவர்)
* ஃபைஸி (அக்பரின் அரசவைக் கவிஞர்)
* மியான் தான்சேன் (இஸ்லாமிற்கு மாறிய இந்து பாடகர்)
* பீர்பால் (அவருடைய புத்திசாலித்தனத்திற்கு பெயர் பெற்றவர்)
* ராஜா தோடர் மால் (அக்பரின் நிதி அமைச்சர்)
* ராஜா மான் சிங் (அக்பரின் நம்பிக்

கைக்குரிய தளபதி)
* அப்துல் ரஹீம் கான்-இ-கானா (ஒரு பிரபு மற்றும் புகழ்பெற்ற கவிஞர்)
* ஃபக்கீர் அஜியோ-தின்
* முல்லா தோ பியாசா
அக்பர் ஒரு சிறந்த ஆட்சியாளராகவும், கலை மற்றும் கலாச்சாரத்தை ஆதரித்தவராகவும் இருந்தார். அவருடைய ஆட்சி இந்திய வரலாற்றில் ஒரு பொற்காலமாக கருதப்படுகிறது.