காசி நகரத்தின் அரசன் பிரம்மதத்தன் ஒருநாள் தனது ராஜ தோட்டத்திற்குச் சென்று அங்குள்ள மலர்களையும் பழங்களை ரசித்துக்கொண்டு உலாவிக் கொண்டிருந்தான். அப்போது, ஒரு பெண் இனிமையாகப் பாடிக்கொண்டு சுள்ளி (களிமண் துண்டுகள்) பொறுக்கிக்கொண்டு இருப்பதை அவன் கண்டான்.
அவள் குரலும் அழகும் மன்னனை மயக்கிவிட்டது. அவளை அணுகி பேசினான். அவளும் மன்னனோடு மகிழ்ந்து பேசி, சில நாட்கள் அரண்மனையில் கழித்தாள். காலப்போக்கில், அவள் கர்ப்பம் அடைந்தாள்.
மன்னனின் வாக்குறுதி
அவள் கர்ப்பம் ஆனதைத் தெரிந்தவுடன், மன்னனிடம் செய்தியை தெரிவித்தாள். அப்போது, மன்னன் தனது முத்திரை மோதிரத்தை கழற்றி,
> “நீ பெற்ற குழந்தை பெண் ஆக இருந்தால், இந்த மோதிரத்தை வைத்து குழந்தையை வளர்த்து மகளாக பேணி பார்.
ஆண் குழந்தை பிறந்தால், குழந்தையுடன் இந்த மோதிரத்தையும் எடுத்துக்கொண்டு என் அருகில் வந்து சேர வேண்டும்!”
என்று சொல்லி, அவளை அரண்மனையிலிருந்து அனுப்பிவிட்டான்.
மகனின் பிறப்பு
காலம் கடந்து, அந்தப் பெண்ணுக்கு ஒரு ஆண் குழந்தை பிறந்தது. அவள் அவனுக்கு போதிசத்துவர் என்று பெயரிட்டாள்.
போதிசத்துவர் வளர்ந்த பிறகு, மற்ற சிறுவர்களுடன் விளையாடிக் கொண்டிருந்தான். ஒருநாள், மற்ற சிறுவர்கள் பேசிக்கொண்டிருந்ததை கேட்டான்:
> “எங்களுடைய தந்தைகள் நம்மை அடிக்கிறார்கள், ஆனால் உன் தந்தை உன்னை அடிக்கவில்லையா?”
இதைக் கேட்ட உடனே போதிசத்துவர் தன் தாயிடம் ஓடிச் சென்று,
> “அம்மா, என் தந்தை யார்?”
என்று கேட்டான்.
அவளுக்கு மறைக்க ஒன்றும் இல்லை.
> “மகனே, நீ காசி மன்னனின் மகன்!”
என்று அவள் சொன்னாள்.
> “எப்படி நம்புவது, அம்மா?”
என்று கேட்டபோது,
> “உன் தந்தை பிரியும்போது இந்த முத்திரை மோதிரத்தை கொடுத்துச் சென்றார். பெண் குழந்தை பிறந்தால் அதை வளர்த்து விடு, ஆண் குழந்தை பிறந்தால் இந்த மோதிரத்தையும் குழந்தையையும் எடுத்துக்கொண்டு என்னிடம் வந்து சேரு என்றார்!”
அரண்மனைக்கு பயணம்
அதைக் கேட்டபோது,
> “நீ ஏன் இதுவரை என்னை அவன் அருகில் அழைத்துச் செல்லவில்லை, அம்மா?”
என்று கேட்டான்.
அவன் வற்புறுத்த, அவன் தாயும் அரண்மனைக்குப் போய், காவலர்களிடம் தங்களது வருகையை மன்னனுக்குத் தெரிவிக்கச் சொல்லினாள். மன்னன் அனுமதி அளித்த பிறகு, அவள் மகனுடன் அவைக்குள் நுழைந்து,
> “மன்னனே! இதோ உங்கள் மகன்!”
என்று கூறினாள்.
மன்னனுக்கு உண்மையென்று தெரிந்தும், அவைக்களத்தின் முன்னிலையில் ஒப்புக்கொள்ள வெட்கப்பட்டான்.
> “இவன் என் மகனல்ல!”
என்று மறுத்துவிட்டான்.
அதை கேட்ட அந்த பெண், முத்திரை மோதிரத்தைக் காட்டி,
> “இது உங்கள் அடையாளம்! இது உங்கள் மோதிரமல்லவா?”
என்று கேட்டாள்.
ஆனால், மன்னன் வெட்கத்தைத் தவிர்க்க,
> “இது என்னுடைய மோதிரம் இல்லை!”
என்று மறுத்தான்.
சத்திய சோதனை
அதை கேட்ட பெண்,
> “நான் சொல்வது உண்மையென்று நிரூபிக்க, சத்திய சோதனை நடத்துவேன்!
இவன் உங்கள் குழந்தை என்றால், இவன் நிலத்தில் விழாமல், ஆகாயத்திலேயே நிற்பான். இல்லையென்றால், கீழே விழுந்து மரணமடைவான்!”
என்று சொல்லியவாறு, போதிசத்துவரை தனது கைகளால் தூக்கி, வானத்தில் வீசினாள்!
போதிசத்துவர் ஆகாயத்தில் இருந்தபடியே கால்களைப் குறுக்காக வைத்துக்கொண்டு,
> “மன்னனே!
நான் உங்கள் மகன் தான்!
மற்றவர்களை வளர்க்கும் மன்னவர்,
தன் மகனை வளர்ப்பது பெரிய விஷயமா?”
என்று இனிமையாகப் பாடினார்.
மன்னனின் ஒப்புதல்
இதை கேட்ட காசி மன்னன்,
> “என் மகனே! என்னைத் தவிர, உன்னை வளர்க்கும் உரிமை வேறு யாருக்கு இருக்கிறது?”
என்று அழைத்தான்.
உடனே, ஆயிரக்கணக்கான கரங்கள் போதிசத்துவரை ஏற்றுக்கொள்ள ஆகாயத்தில் நீட்டப்பட்டன. ஆனால் போதிசத்துவர், தந்தையின் கரங்களிலேயே இறங்கி, அவருடைய மடியில் அமர்ந்தார்.
மன்னன் மகிழ்ச்சியுடன் அவனை இளவரசராக அறிவித்தான். அவனது தாயை மகாராணியாக அங்கீகரித்தான்.
பின்னர், மன்னன் இறந்ததும், போதிசத்துவர் காத்தவாஹனன் (விறகு சுமப்பவன்) என்ற பெயரில் அரசின் ராஜசிங்காசனத்தை ஏறி, நல்லாட்சி வழங்கி, பின் துறவியாய் பயணித்தார்.
—
இக்கதை, உண்மையான உறவையும், நீதியும், மனிதநேயத்தையும் உணர்த்துகிறது!
